Zażarta dyskusja rozpoczęta w Polsce po laudacji noblowskiej w istocie rzeczy sprowadza się do poradzenia sobie ze zrozumieniem, kim jesteśmy, czym jest nasza przestrzeń oraz czy jako jej gospodarze mamy nad nią „sprawczość”, przy okazji się tej sprawczości nie wstydząc. Czy może raczej jakiś inny, nie nasz, projekt cywilizacyjny winien nam tę przestrzeń określać i być jej gospodarzem.